Een menstrueerder gebruikt al gauw zo’n 13.000 tampons in haar leven. Maar wat zit er precies in? Zo nu en dan komen er horrorverhalen voorbij over pesticiden en plastic. Mag dat dan gewoon? Hoe zit het eigenlijk met de regels?
Anders dan bij etenswaren en cosmeticaproducten hoeven tampon- en maandverbandfabrikanten geen volledige ingrediëntenlijst mee te leveren. De gebruikers moeten worden geïnformeerd over ‘tamponziekte’ ofwel TSS en het absorptievermogen van de tampon. En er moet een gebruiksaanwijzing bij zitten. Tot zover de verplichtingen vanuit de Europese Unie, die in 2000 van kracht werden. Landen mogen daar zelf nog iets aan toevoegen, maar lijken daar niet echt happig op. Ook in Nederland hoeven producenten zich niet te verantwoorden over wat ze in hun producten stoppen, het is immers geen medisch maar een cosmetisch product.
Wat is veilig?
Of de stoffen in tampons – zoals bleek en pesticiden op het gebruikte katoen – schadelijk zijn voor het vrouwelijk lichaam, is niet duidelijk. Onderzoekers zijn het er simpelweg niet over eens. De hoeveelheden pesticiden en chemische stoffen zijn zo klein dat het maar de vraag is of ze echt invloed hebben op je gezondheid. Maar het gebrek aan wetgeving is hoe dan ook merkwaardig: tampons in Nederland hoeven aan geen enkele richtlijn te voldoen, zolang ze maar ‘veilig’ zijn. Wat veilig dan precies is, dat is aan de producent. De consument weet dus niet wat ze in haar lichaam stopt.
Boegbeeld in de VS
De Verenigde Staten kennen een boegbeeld voor dit probleem. In 1997 probeerde het Amerikaanse congreslid Carolyn Maloney van de staat New York met de Tampon Safety and Research Act een wetswijziging door te voeren onder de naam Robin Danielson Feminine Hygiene Product Safety Act. Met deze wet zouden tampons en maandverband verplicht worden onderworpen aan een onderzoek naar giftige en schadelijke stoffen. Haar voorstel is vernoemd naar de vrouw die in 1998, op 44-jarige leeftijd, overleed aan TSS, de tamponziekte. Maloney heeft al zeven keer geprobeerd de wet door het Congres te jagen, maar dit is nog steeds niet gelukt. Een Nederlands Kamerlid dat hetzelfde wil doen is er (nog) niet.
#menstruatietransitie
In Nederland zijn Always (Procter & Gamble) en Libresse (Essity, voorheen SCA) en o.b. (Johnson & Johnson) vooralsnog de meest verkochte merken. Maar er wordt aan de stoelpoten van deze multinationals gezaagd door ‘groene’ labels die een plek in de supermarkt en drogisterij veroveren, zoals het Britse Natracare, dat in 1989 werd gelanceerd door Susie Hewson. In Nederland sprong Yoni (slogan: Chemicals are not for pussies) in het groene gat. Daarnaast zijn er leveranciers van alternatieve producten als menstruatiecups en wasbaar maandverband die bewustwording proberen te bewerkstelligen. Middels de hashtag #menstruatietransitie wordt opgeroepen om eens na te denken over milieuvriendelijke alternatieven. Want die 13.000 producten die in de afvalbak belanden staan garant voor maar liefst 600 kilo niet recyclebaar afval per vrouwenleven. Dat zou een tandje minder kunnen.
Meer?
Let’s give a shit
Wat? Zoveel?
Het is een zooitje
Duurzame Dinsdag
Period! is een onafhankelijk, online magazine over de menstruatiecyclus. De informatie op Period! vervangt geen medisch consult. Raadpleeg bij medische klachten altijd een arts. In redactionele artikelen kom je soms affiliatielinks tegen. Gesponsorde samenwerkingen vind je in de categorie Spotlight. Heb je vragen? Kijk dan even op onze contactpagina.