‘Taboes bestaan bij de gratie van bangelijke zwijgzaamheid. Elke maand moffelen we de sporen van onze menstruatie heimelijk weg. We pleuren alles op Twitter en Facebook maar ons menstruatieleed delen we niet.’

Als reactie op de tamponselfies van Heleen van Royen schreef Johanna Geels voor HP/De Tijd een bloedeerlijk verslag van haar ervaringen met een sponsje.

‘Behendig schoof ik het roze, naar lavendel riekende ding op zijn plek. Toen het uren later zijn dienst meer dan goddelijk bewezen had vergat ik het, want inderdaad, geen woord te veel, je merkt er niets van.
’s Avonds herinnerde ik mij het touwloze pretsponsje pas weer. Ik trok mij discreet terug in de douchecabine en zocht het ding in de inwendige diepten. Onvindbaar.
Ik dacht koortsachtig na. Natuurkunde zou mij redden. Een spons gevuld met water zwelt op en wordt zwaar. Ik zette de douchekop in. Zonder resultaat. Ik besloot mij op de zwaartekracht te verlaten en stampte hard op de douchevloer.’

Daarna de oproep: ‘Heb jij ook een smeuïg, gênant, ontroerend menstruatieleedverhaal? Lees hier de reacties.

Blog van Johanna Geels

(Foto: Hadewych Veys)

Lees ook:
The tampon poem
Donderpreek voor dummy
Vermakelijke lezing
Ik ben wel mijn hormonen