Je weet wel. Menstrueren. Dat is zo gewoon dat je niet weet wat je overkomt als je ineens niet meer ongesteld wordt. Het overkwam Corinne Harting als gevolg van hypogonadotrope amenorroe door een eetstoornis. Dit is haar verhaal.

– DOOR CORINNE HARTING –

‘Pfff, lekker hoor, het is weer zover. Iedere maand hetzelfde liedje’. Chagrijnig komt een vriendin de kamer binnen lopen. Terwijl ze lichtelijk geïrriteerd naar haar stoel loopt, kijkt ze me aan en dan zie ik haar verstijven. ‘Oh, shit, sorry, zo had ik het niet bedoeld’, zegt ze een beetje schuldbewust. ‘Maar het is gewoon zo’n gedoe met tampons en zo en ik heb er altijd migraine van. Je weet wel…’

Tsja, je weet wel… Menstrueren – ongesteld zijn – het is zo gebruikelijk. Toch moet ik mijn best doen om te herinneren hoe ik me ook alweer voelde toen ik ongesteld was. Want ik heb al vijf jaar geen menstruatie meer gehad. Een tijd lang heb ik niet goed geweten waardoor dit kwam, maar nu weet ik het wel. Ik heb HA, oftewel hypogonadotrope amenorroe. Hierbij schakelt je hypothalamus – een gedeelte in je brein – de hormoonproductie uit omdat er dreiging is.

HA is een redelijk onbekende aandoening en daarom schrijf ik ook deze blog. HA wordt veroorzaakt door streng lijnen, ondergewicht, overmatig bewegen/sporten, een te laag vetpercentage hebben, te veel stress ervaren of genetische aanleg. In de praktijk is het vaak een combinatie van deze factoren die veel stress in je lijf veroorzaken, waardoor je hypothalamus zich bedreigd voelt. Daarnaast zorgt een te laag gewicht of vetpercentage er ook voor dat bepaalde hormonen niet meer goed geproduceerd kunnen worden, aangezien dit in bepaalde vetcellen gebeurt.

‘Ik vond de pil ideaal: mijn bloedingen waren regelmatig en minder hevig en als ik een keer geen zin had, slikte ik de pil gewoon zonder stopweek’

Ik heb een menstruatie gehad sinds mijn 11de. Ik was als eerste van mijn klas ongesteld en werd hier helaas om uitgelachen. Toen ik 14 jaar was kreeg ik mijn eerste serieuze vriendje. Omdat hij een paar jaar ouder was en ik ook interesse had, besloten mijn ouders samen met mij om aan de pil te beginnen. Fast forward: tien jaar later slikte ik die nog steeds. Ik vond de pil ideaal: mijn bloedingen waren regelmatig en minder hevig en als ik een keer geen zin had, slikte ik de pil gewoon zonder stopweek.

Maar in die tien jaar heb ik ook een behoorlijke rollercoaster gehad op persoonlijk gebied. Om te kunnen omgaan met deze moeilijke periode heb ik een eetstoornis ontwikkeld. Deze heeft verschillende vormen aangenomen. Een paar jaar heb ik een ‘gezond gewicht’ behouden, terwijl mijn relatie met eten allesbehalve gezond was. En omdat ik nog steeds aan de pil was, merkte ik in eerste instantie weinig verschil. Behalve dat mijn menstruatie één dag korter werd (van vijf naar vier dagen). Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit niet als probleem zag, maar juist wel fijn vond.

‘Ik was nog steeds aan de pil, maar zelfs daarmee kreeg ik mijn maandelijkse onttrekkingsbloeding niet meer. Dan weet je dat er iets echt niet goed is’

Maar toen kwam het moment dat ik besloot nog wat strakker in mijn vel te willen zitten. Perfectionistisch als ik ben, ging de knop om en goed ook. Uiteindelijk vloog ik uit de bocht en belandde ik met ernstig ondergewicht in een eetstoorniskliniek voor behandeling van anorexia. En gaande deze rit verloor ik mijn menstruatie. That’s right: ik was nog steeds aan de pil, maar zelfs daarmee kreeg ik mijn maandelijkse onttrekkingsbloeding niet meer. Dan weet je dat er iets echt niet goed is. Tijdens mijn behandeling ben ik gestopt met de pil, omdat ik wilde weten wat mijn lijf deed. Er veranderde niets…

De afgelopen vijf jaar heb ik me allereerst bezig gehouden met het herstellen van mijn eetstoornis: een normaal eetpatroon, een gezond gewicht bereiken en vervolgens weer opstarten met mijn leven door weer te gaan werken. Mijn menstruatie stond niet direct bovenaan de lijst. Stiekem vond ik het ergens ook wel makkelijk en ik besteedde er dan ook niet te veel aandacht aan.

Toen waren we ineens twee jaar verder

Ook dacht ik dat dit vanzelf wel weer zou komen, zodra ik een gezond gewicht had bereikt. In de behandeling van mijn eetstoornis werd hier ook niet veel aandacht aan geschonken, want meer meiden hebben hier last van en bij de meesten herstelde dit vanzelf als zij beter werden.

Toen waren we ineens twee jaar verder. Ik had al een tijd een gezond gewicht en een goed eet- en beweegpatroon. Ergens begon er iets te knagen, want het kon toch niet gezond zijn om geen menstruatie te hebben als vrouw?

Ik bezocht de gynaecoloog en na wat onderzoekjes werd er gezegd het nog maar even af te wachten. Het zou vast vanzelf goedkomen. Maar weer een jaar later was ik nog geen steek verder. Toen ben ik teruggegaan. Helaas zonder resultaat, sterker nog: ik kwam thuis met een folder over vruchtbaarheidsbehandelingen en de opmerking dat ik maar moest terugkomen als ik zwanger wilde worden. De gynaecoloog durfde nog de opmerking te maken dat het, afgezien voor reproductie, ook nergens voor nodig was om ongesteld te worden, dus waar maakte ik me druk om?

‘Ik paste in geen enkel ‘ziektebeeld’ en dus kreeg ik de diagnose PCOS’

Er was geen enkele test/echo/bloedtest gedaan… Ik ben teruggegaan voor een second opinion, maar ook na bloedtests en echo’s kwam ik niet veel wijzer terug. Ik paste in geen enkel ‘ziektebeeld’ en dus kreeg ik de diagnose PCOS (want ja, als je niets anders kan vinden, dan dat maar…)

Naarmate ik hier meer over nadacht werd ik bozer en bozer. Hoezo is het niet belangrijk om ongesteld te zijn? Je kunt mij, als vrouw, niet wijsmaken dat mijn menstruatie niets doet in mijn lijf afgezien van zorgen voor nageslacht. En hoezo heb ik PCOS, terwijl ik ook niet echt in dat beeld pas? Alsof PCOS een verzamelbak is voor vrouwen die menstruatieproblemen hebben! Ik ben het internet opgegaan en heb gezocht naar de werking van je menstruatie, wat je menstruatie doet in je lijf en wat verschillende hormonen doen in je lichaam.

Uiteindelijk kwam ik op Engelstalige websites waar vrouwen hun verhaal deelden. Ik begon verhalen te lezen van vrouwen die soortgelijke ervaringen hadden. Hoe meer ik las en onderzocht, hoe meer kennis er naar boven kwam. En zo stuitte ik op het boek van dokter Nicola Rinaldi genaamd ‘No period. Now what?’ In het boek wordt HA tot in detail beschreven en daarnaast wordt een herstelplan gegeven dat is gebaseerd op eigen ervaringen en wetenschappelijk onderzoek.

Met deze resultaten en een buitenlandse coach heb ik kunnen bevestigen dat ik HA heb

Ik heb de resultaten van mijn onderzoeken opgevraagd. Met deze resultaten en een buitenlandse coach die gespecialiseerd is in de aandoening heb ik kunnen bevestigen dat ik HA heb. Sindsdien volg ik het herstelplan. Dit houdt in dat je uit de negatieve energiebalans moet komen en stress voor je lijf moet verminderen om er op die manier voor te zorgen dat je hypothalamus inziet dat het veilig genoeg is om de hormoonproductie weer ‘aan’ te zetten. Dit proces kan enkele weken, maar ook enkele maanden duren.

Al snel na de start kreeg ik bemoedigende signalen van mijn lijf, zoals zere borsten, meer afscheiding en kramp ter hoogte van mijn baarmoeder. Ondertussen kan ik zeggen dat mijn eerste menstruatie een feit is. Ik heb in de wc staan huilen van blijdschap en dankbaarheid. Dankbaarheid dat mijn lijf weer werkt en het weer vertrouwt dat ik er goed voor zorg.

Over de auteur
Corinne Harting (31 jaar) woont in Zeeland met haar man en twee katten. Na tien jaar in het onderwijs, werkt ze momenteel als restaurantmanager. Door haar verhaal over HA te delen, hoopt ze dat andere vrouwen én medische professionals zich bewust worden van HA en van de juiste behandeling hiervan. Aangezien de meeste bronnen Engelstalig zijn, is Corinne een Instagram-pagina begonnen waarop zij haar kennis in het Nederlands deelt: @menstruatie_herstel.

Lees ook:
Beste Ongesteldheid, door Yayeri van Baarsen
Menstruatievakantie na chemo, door Cruz Santana
Reden voor een feestje, door Robyn Jones

Zelf een gastblog schrijven? Kijk voor de spelregels hier.

Period! is een onafhankelijk, online magazine over de menstruatiecyclus. De informatie op Period! vervangt geen medisch consult. Raadpleeg bij medische klachten altijd een arts. In redactionele artikelen kom je soms affiliatielinks tegen. Gesponsorde samenwerkingen vind je in de categorie Spotlight. Heb je vragen? Kijk dan even op onze contactpagina.