– DOOR CRUZ SANTANA –

‘Volgens mijn oncoloog hoefde ik geen bezoek van Opoe meer te verwachten.’ Ofwel: de invloed van chemotherapie op je maandelijkse cyclus. Een gastblog van de Amerikaanse schrijfster Cruz Santana (foto).

In de 18 jaar dat ik menstrueer, varieerde mijn ongesteldheid nogal. Zeven kinderen baren zorgde er uiteindelijk voor dat het reguleerde. Twee jaar geleden kreeg ik te horen dat ik lymfklierkanker had, stadium 4. Volgens mijn oncoloog hoefde ik geen bezoek van Opoe meer te verwachten na de zes sessies durende chemotherapie die hij voorschreef. Mijn menstruatie stopte niet; drie maanden lang ging alles zoals normaal. Toen werd ik ongepland zwanger. Vanwege de zwangerschap stopte ik met de chemo. Enkele weken na de geboorte van mijn kind werd ik weer ongesteld zoals voorheen.

Terug naar de chemo

Vijf maanden na de geboorte van mijn zoon, mijn zevende kind, werd ik ziek. In het ziekenhuis besloot de oncoloog verder te gaan met de behandeling. Weer dezelfde waarschuwing. Met een grijnzende glimlach op zijn gezicht zei hij dat ik deze keer snel van mijn menstruatie verlost zou zijn.

Vlak na de eerste chemobehandeling kromp ik ineen van de menstruatiekrampen. De pijn begon tussen mijn benen, schoot door naar mijn rug en weer terug langs mijn benen. De spierkrampen waren zo erg dat ik ze hier niet beschrijven kan. Mijn dokter stuurde me door naar de gynaecoloog.

Langzaam werd het minder

De chemotherapie veroorzaakte een hormonale disbalans in mijn lichaam. Zo erg dat ik uiteindelijk dezelfde symptomen kreeg als vrouwen die in de menopauze zitten. Opvliegers, nachtelijk zweten en acne plaagden mijn toch al zieke lijf. Ongesteld worden hielp niet echt mee.

In de eerste maand bloedde ik 30 dagen lang aan één stuk door. En hevig; dagelijks moest ik mijn maandverband 15 tot 20 keer verwisselen. Mijn oncoloog en gynaecoloog maakten zich zorgen. Onderzoeken wezen uit dat ik lichamelijk verder in orde was. De klachten werden veroorzaakt door hormonale disbalans.

De tweede maand van de chemo was makkelijker. Tussen de eerste bloederige maand en het begin van mijn nieuwe cyclus zat een pauze van zes dagen. Een erg welkome pauze, maar wel heel kort. Al snel hing de rode vlag weer uit. En hoe. Iets lichter dan de vorige maand, maar niet veel. Het duurde een volle week. En daarna kwam het nog een keer. Ik geloof dat ik toen elke dag heb gehuild.

Een paar maanden werd ik niet meer ongesteld. Toen werd mijn menstruatie lichter; in plaats van een hevige vloed waren het incidentele rode druppels die vlekken veroorzaakten en altijd ongelegen kwamen. Maar dat onregelmatige gedruppel was heel wat beter dan de Niagara watervallen die ik daarvoor had.

Weg, maar niet vergeten

Mijn oncoloog vraagt altijd naar mijn menstruatie, tijdens ieder consult. Hij is nieuwsgierig naar de effecten van chemotherapie op ons voortplantingssysteem. Ik geef hem geen ongelijk. Mijn menstruatie is al twee hele maanden weg, ik weet niet of het ooit terugkomt. Zo niet, geen probleem, ik draag graag witte kleding. Maar niet kunnen voorspellen of en wanneer Opoe op bezoek komt, is heel irritant.

Hoewel ik geniet van deze heerlijke vakantie van maandverband, inlegkruisjes en tampons, maak ik me ook zorgen over de toekomst. Wordt mijn menstruatiecyclus ooit weer normaal? Volgens mijn dokter is er een grote kans dat dit niet gebeurt. Geloof me, dat vind ik niet erg! Ik ben nu 31, bijna aan het einde van mijn vruchtbare jaren. Misschien kunnen mijn eierstokken niet snel genoeg herstellen van de schade die ze geleden hebben tijdens de chemotherapie, so be it.

De toekomst

Kanker kwam in mijn leven en veranderde het compleet. Ik verloor niet alleen mijn haar, maar ook een deel van mezelf dat me tot vrouw maakt. Tijdens mijn behandeling mis ik geen van beide. Ik kijk naar de toekomst en focus me op de obstakels die mijn lichaam moet overwinnen om tot een mogelijke remissie te komen. Volgens mijn dokter zijn de kansen niet al te goed. Maar ik ben een vechtster met een sterke wil.

Als jij, of iemand die je kent, in dezelfde situatie zit en je afvraagt wat er allemaal gebeurt in je lichaam: geen zorgen. Chemotherapie kan er inderdaad voor zorgen dat je hormonen compleet in de war raken, net zoals dat bij mij gebeurde. Het zal beter worden met de tijd. Misschien heb jij geluk en hoef je inderdaad nooit meer maxi maandverband of tampons te gebruiken. Hoe relaxed zou dat zijn?!

Over de auteur
Deze gastblog is geschreven door Cruz Santana, een gepassioneerde freelance schrijfster en editor uit San Antonio, Texas (Verenigde Staten) met een achtergrond in wetenschap en geneeskunde. Zij is ook de oprichter van The Freelance Dance; een platform voor freelance schrijvers en bloggers. Zie Dancefreelance.wordpress.com

Lees ook:
Bloody Sunday, door Sarah Sahagian
Beste Ongesteldheid, door Yayeri van Baarsen
Mijn Cyclus & ik, door Mariette Reineke  
Reden voor een feestje, door Robyn Jones

Zelf een gastblog schrijven? Lees de spelregels hier

Period! is een onafhankelijk, online magazine over de menstruatiecyclus. De informatie op Period! vervangt geen medisch consult. Raadpleeg bij medische klachten altijd een arts. In redactionele artikelen kom je soms affiliatielinks tegen. Gesponsorde samenwerkingen vind je in de categorie Spotlight. Heb je vragen? Kijk dan even op onze contactpagina.