Waren er geen vrouwelijke gevangenen in 1957? Natuurlijk wel. Maar verschil moest er zijn blijkbaar. Of aannemelijker: er werd gewoon niet bij stilgestaan. Althans niet in 1957, toen de Verenigde Naties de Standaard Minimum Regels voor de Behandeling van Gevangenen aannamen.

Die regels schrijven voor aan welke eisen kleding, voeding, medische verzorging en huisvesting van de gedetineerden moeten voldoen en welke rechten gevangenen hebben op sport en ontspanning enzovoort. Wat de persoonlijke hygiëne betreft wordt zelfs tot in detail voorgeschreven dat mannen in staat moeten worden gesteld hun haar en baard te verzorgen: ‘And men shall be enabled to shave regularly’. Dat alles in het belang van zelfrespect van de gevangenen, zo staat geschreven.

Prima, maar hoe staat het met de voorzieningen voor vrouwen? Voor alle aspecten rondom de geboorte van een kind is alle aandacht, dat moet worden gezegd. Maar geen woord over menstruerende vrouwen en de daarvoor benodigde faciliteiten. Alleen algemeenheden over persoonlijke hygiëne: ‘Prisoners shall be required to keep their persons clean, and to this end they shall be provided with water and with such toilet articles as are necessary for health and cleanliness.’

In 2015 zijn de minimumnormen voor de behandeling van gevangenen herzien en omgedoopt tot de Nelson Mandela Rules. Er zijn diverse basisbeginselen toegevoegd, zoals het recht op tandheelkundige zorg door een gekwalificeerde tandarts. Maar over menstruatie, of over het feit dat er maandverband en tampons beschikbaar moeten zijn voor vrouwelijke gedetineerden, wordt nog altijd met geen woord gerept. 

Lees ook:
Alleen voor vrouwen
Menstrueren in de ruimte
Houston we have a problem