– DOOR BARBARA YOUNGER –

Op mijn dertiende verjaardag kreeg ik een transistorradio van mijn vader. Mijn moeder gaf me nieuwe zomerkleren. Van moeder natuur kreeg ik mijn eerste menstruatie. Ik was dolblij met de radio. Dolblij met de kleren. Maar ik haatte die ongesteldheid. Ik kon er met mijn verstand niet bij dat ik nu maand in en maand uit zou moeten dealen met menstruatie (een jakkie-bah woord in mijn brugklasoren). Hoe kon mijn lichaam me zo in de steek laten?

Vijf redenen waarom ik verdrietig ben

Je weet nooit welke menstruatie je laatste is. Dat besef komt pas veel later. Vooral omdat je in de premenopauze soms maanden overslaat. Er springt geen waarschuwingsbordje omhoog dat zegt: ‘Attentie! Dit is de laatste!’ Daarom heb ik geen herinnering aan die laatste keer. Dat stemt me droevig. Ik ben een traditioneel iemand, ik houd van ceremonies. En nu bleef mijn ongesteldheid ineens weg, zonder dat ik netjes gedag had kunnen zeggen.

Menstruaties markeren de maand en zorgen daardoor voor een vast ritme in het verstrijken van de tijd. Het leven gaat al sneller als je ouder wordt en zonder dat maandelijkse ritueel lopen de dagen min of meer naadloos in elkaar over. Want al had ik nog zo’n bloedhekel aan de premenstruele fase, ik vond het wel degelijk prettig dat elke week van de cyclus een beetje anders voelde.

‘Van dag twee tot en met dag vier van mijn cyclus leefde ik in een soort van volmaakte harmonie met de rest van het universum. Een gevoel dat ik mis’

Niet meer menstrueren, betekent ook: een rigoureuze daling van de oestrogeenproductie. Mijn haar is brosser. Mijn huid is schubbig als die van een alligator. Mijn vagina is droog (hoewel de remedies daartegen gelukkig prima helpen). Mijn stofwisseling is vertraagd. Mijn geheugen, ooit briljant, is lang niet meer zo scherp. Ik verlang naar het lichaam dat ik ooit heb gehad.

Vroeger had ik zo veel last van PMS, dat ik elke maand opnieuw oprecht blij was als de periode zich eindelijk aandiende (nadat de krampen een beetje waren afgenomen dan, op dag twee). Ik sliep dan beter. Mijn gedachten leken scherper. En ik voelde me een stuk slanker als ik niet langer vocht vasthield. Van dag twee tot en met dag vier van mijn cyclus leefde ik in een soort van volmaakte harmonie met de rest van het universum. Een gevoel dat ik mis. Want – aarrgghh – niet meer menstrueren, betekent ook dat je dichter bij de dood bent. De tijd dringt. Ik wil nog zoveel doen en bereiken.

Vijf redenen waarom ik blij ben

Ik heb het gehaald! Ik heb veertig jaar gemenstrueer doorstaan. Mijn lijf heeft twee geweldige dochters voortgebracht en die hebben mij weer vijf bloedjes van kleinkinderen geschonken. Drie jaar geleden werd de diagnose baarmoederkanker bij mij gesteld. Mijn baarmoeder moest chirurgisch worden verwijderd. Deze keer hield ik wél een ceremonie. Een bedankt-en-tot-ziens feestje voor mijn voortplantingsorganen. Inmiddels ben ik een dankbare kanker-survivor.

Geen merkwaardig, onheilspellend gevoel meer rond mijn ovulatie. Geen opgezwollen borsten meer, zodra de PMS-fase zich aandient. Geen krengerige, chagrijnige, verdrietige Barbara meer in de week voorafgaand aan de menstruatie. Geen gehunker meer naar chocolade, althans, niet dusdanig dat ik de M&M’s met handen tegelijk naar binnen prop.

‘Altijd een witte broek kunnen dragen. Uren op een zeilboot kunnen doorbrengen. Elke dag is nu een menstruatievrije dag’

Geen kramp meer tijdens belangrijke presentaties op het werk, een vrije zaterdag of een chic huwelijksfeest. Als ik een stuntelende serveerster tegenkom of een jongere vriendin die nogal kortaangebonden is, dan bedenk ik me dat zij waarschijnlijk gebukt gaan onder menstruatiekramp. Hoewel het voor mij voorbij is, probeer ik een beetje meelevend te zijn voor vrouwen die er nog middenin zitten.

Geen zorgen meer over doorlekken. Altijd een witte broek kunnen dragen. Zomaar uren op een zeilboot kunnen doorbrengen. Elke dag van de maand is nu een menstruatievrije dag. Dat behoeft verder geen uitleg nodig, toch? Oh ja, en nooit meer naar de drogist hoeven rennen als de bodem van de tamponvoorraad ineens in zicht is.

Boven alles is het de speciale ‘menopausal zest’’ ofwel menopauzale flair, die ervoor zorgt dat ik blij ben dat het gedaan is met al dat gemenstrueer. Antropoloog Margaret Mead was degene die de term introduceerde. Ze sloeg de spijker daarmee op zijn kop. De menopauze bereiken geeft een bijzondere kracht. Een nieuwe energie. Een nieuwe vrijheid. Een nieuw referentiekader. Maar om dat stadium te bereiken, zul je eerst je menstruatie gedag moeten zeggen. Voor altijd.

Over de auteur
Barbara Younger (VS) is de oprichter van Friend for the Ride: Encouraging Words for the Menopause and Midlife Roller Coaster. Ze heeft zo’n twintig boeken gepubliceerd, voor kinderen en voor volwassenen. Ze woont en werkt in Hillsborough, North Carolina. Volg haar op Twitter.

Meer persoonlijke verhalen?   
Waarom ik dolgraag ongesteld word,  door Sarah Sahagian
Waarom schaam ik me zo, door Amy Verkerk
Reden voor een feestje, door Robyn Jones
Beste Ongesteldheid, door Yayeri van Baarsen
Eisprong, Sperma, Penis. Getver!, door Mary Novaria

Ook schrijven voor Period!? Kijk voor de spelregels hier

Lees ook:
Period Podcastselectie 
Period Playlist
Period Boekenoverzicht
Period Filmwijzer 

Foto opening: Shutterstock.

Period! is een onafhankelijk, online magazine over de menstruatiecyclus. De informatie op Period! vervangt geen medisch consult. Raadpleeg bij medische klachten altijd een arts. In redactionele artikelen kom je soms affiliatielinks tegen. Gesponsorde samenwerkingen vind je in de categorie Spotlight. Heb je vragen? Kijk dan even op onze contactpagina.